Oceanië
De maskerpraktijken vinden plaats in een veelvoud van contexten zoals initiatierituelen en exorcistische rituelen, maar bijvoorbeeld ook in het kader van landbouwfeesten. Wat betreft het sociale en symbolische belang, blijven onder het groot aantal contexten het vooroudercultus en de verbinding met de wereld van de overledenen centraal staan.
Bij de materialen van de Melanesische maskers gaat de voorkeur uit naar plantaardige materialen zoals hout een plantaardige vezels. Sommige maskers zijn in hout gesneden, andere zijn van vlechtwerk. Ze kunnen beschilderd zijn met minerale of plantaardige kleuren. Het kostuum wordt gecompleteerd door ornamenten en sieraden uit veren, schelpen, bot of bloemen.
De Melanesische maskerpraktijken moeten worden benaderd in hun ruimere sociale en culturele context. In tegenstelling met wat men elders kan vaststellen, bijvoorbeeld in Azië, hebben de Melanesische maskerpraktijken geen verhalend karakter. Er is geen handeling met een bepaalde verloop en er worden in het algemeen geen woorden gebruikt. Het masker en het kostuum belichamen een clangeest die verband houdt met een dier of een plant en waarvan de pure aanwezigheid een betekenis heeft. De boodschap die wordt doorgegeven kan niet verbaal tot uiting worden gebracht. De profane of sacrale kunst van Melanesië wordt in het algemeen beschouwd als een vector van non-verbale communicatie. Dit soort communicatie kan op verschillende niveaus gelezen worden, afhankelijk van de leeftijdsgroep, de graad van inwijding, de seksuele of familale groep enzovoort. Deze veelheid aan interpretaties is de kracht van deze praktijken die zich aan de hedendaagse socio-economische veranderingen aanpassen.